از آنجا که آتش سوزی ممکن است در عرض چند دقیقه یک خانه را کاملا در برگیرد، لازم است چند دستگاه اعلام حریق در خانه خود داشته باشید. داشتن سیستم هشدار دهنده دود یا دستگاه اعلام حریق به تعداد کافی در خانه به شما کمک میکند تا در اسرع وقت آتش سوزی را تشخیص دهید.

طبق نظر کارشناسی انجمن ملی حفاظت در برابر آتش سوزی (NFPA)، که یک سازمان متمرکز بر ایمنی و آگاهی از آتش سوزی است، چند دستگاه اعلام حریق میبایست در مکان های مختلف خانه نصب گردد. برای اطمینان از اینکه به تعداد کافی دستگاه اعلام حریق دارید، فهرست مفید زیر را بخوانید و دستگاه های هشداردهنده را در این مکان ها نصب کنید.

• در همه طبقات خانه: که شامل اتاق های زیر شیروانی و زیرزمین ها میباشد. دستگاه های هشدار دهنده را بر حسب بزرگی اتاق زیر شیروانی و زیرزمین خود، در هر گوشه نصب کنید.
• در همه اتاق خواب ها: دستگاه های هشدار دهنده باید در همه اتاق خواب ها و نیز خارج از اتاقها، در راهروها نصب شوند.
• در راه پله ها: که شامل پایین راه پله ها از زیرزمین و بالای پله ها از طبقه اول تا طبقه دوم میباشد.
• محل های اصلی و اتاق های بزرگ: هشدار دهنده ها را در اتاق نشیمن با حداقل ده فوت فاصله از آشپزخانه و وسایل پخت و پز نصب کنید. زیرا ممکن است هشدارهای اشتباه ارسال کند.

قاعده اساسی این است که حتما میبایست هنگام تشخیص سیستم، یک نفر در خانه زنگ هشدار را بشنود. اگر خانه شما دارای اتاق های بزرگ و راهروهای طولانی است، به هشداردهنده های بیشتری نسبت به یک آپارتمان کوچک نیاز دارد.

محل نصب دستگاه اعلام حریق

جدا از تعیین اینکه کدام اتاق ها و راهروها نیاز به هشداردهنده دود یا دستگاه اعلام حریق دارند، مهم است بدانید که بهترین محل جهت نصب آنها در دیوار به منظور عملکرد مطلوب کجاهاست. دود بالا می رود، بنابراین باید هشداردهنده دود خود را با فاصله 10 فوتی از سقف یا روی آن نصب کنید.  و همانطور که باید هشداردهنده ها را از لوازم آشپزخانه دور نگه دارید، همچنین میبایست آنها را دور از پنجره ها، درها، دریچه های تهویه مطبوع، یا لوله های آب نصب کنید، چرا که آنها عملکرد هشداردهنده ها را مختل میکنند.

انواع هشداردهنده های دود، نصب و نگهداری (تعمیر)

دو نوع اصلی از هشداردهنده های دود وجود دارد: یونیزاسیون (تجریه مولکولی) و فوتوالکتریک (نوری و برقی). هشداردهنده های فوتوالکتریک در تشخیص ذرات بزرگتر آتش، که ناشی از آتش های آهسته و بدون شعله هستند، بهتر عمل میکنند، در حالی که هشداردهنده های یونیزاسیون می توانند ذرات نامرئی حاصل از آتش سوزی های زبانه دار را بهتر تشخیص دهند. بسیاری از کارشناسان توصیه می کنند که هر دو نوع هشداردهنده دود جهت حداکثر تشخیصِ دوگانه، که ترکیبی از یونیزاسیون و فوتوالکتریک است، نصب شوند.

صرف نظر از نوع یا مارک هشداردهنده ای که انتخاب میکنید، باید آنها را به هم متصل نمائید تا وقتی زنگ یکی از هشداردهنده ها به صدا در می آید، هشداردهنده دیگر نیز فعال شود. بسیاری از تولید کنندگان هشداردهنده های متصل که نصب شان نیز راحت است را ارائه میدهند.

بعد از نصب هشداردهنده های دود، حتما ماهی یک بار آنها را تست کنید. وقتی باتری شان کم میشود، بلافاصله آن را عوض نمائید. چند هشداردهنده دود در بازار مانند Nest Protect وجود دارد که به صورت خودکار و منظم تست میشوند و عمرشان ده سال است.

برای کسب اطلاعات بیشتر با کارشناسان ما در پیشروالکترونیک پایدار تماس حاصل فرمایید.